Τους δικούς του κανόνες στην παγκόσμια «σκακιέρα» επιχειρεί να βάλει ο Ντόναλντ Τραμπ, από τις πρώτες κιόλας ημέρες της επανεκλογής στην προεδρία των ΗΠΑ. Ενδεικτικές είναι οι τοποθετήσεις του στο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, με τον αμερικανό πρόεδρο να απειλεί για άλλη άλλη μία φορά για επιβολή σειράς δασμών.
Ο Ντόναλντ Τραμπ κατηγόρησε τις πετρελαιοπαραγωγούς χώρες πως παρατείνουν τον πόλεμο στην Ουκρανία και απείλησε άπαντες με την επιβολή εξουθενωτικών δασμών, με ξένα ειδησεογραφικά πρακτορεία σε ανάλυσή τους να υποστηρίζουν ότι χρησιμοποίησε το Νταβός για να κατηγορήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση για γραφειοκρατία.
Ωστόσο, όπως αναφέρουν η Ευρώπη δεν έχει αντιληφθεί την πραγματική οικονομική απειλή. Στην οικονομική αναμέτρηση με την Αμερική, η Ευρώπη ετοιμάζεται να πολεμήσει έναν εχθρό που δεν υπάρχει «πια» αναφέρει το Politico.
Οι δασμοί δεν τροφοδοτούνται από εμπορικούς στόχους αλλά επαναφέρουν τους κανόνες ενός παιχνιδιού. Ο σκοπός τους είναι να απομονώσουν τις ΗΠΑ, καθώς ξεκινούν μία ριζική είσοδο στην αγορά, αμφισβητώντας τα οικονομικά μοντέλα άλλων χωρών.
Για δεκαετίες, οι Ευρωπαίοι πίστευαν ότι η ευημερία των ΗΠΑ «χτίστηκε» στις ελεύθερες αγορές. Στη συνέχεια, μόλις πριν από 10 χρόνια, άλλαξαν γνώμη.
Ήταν η οικονομολόγος Mariana Mazzucato που βοήθησε να δημιουργηθεί αυτή η εικόνα. Στο βιβλίο της το 2013 «The Entrepreneurial State», υποστήριξε ότι πολλές από τις πιο σημαντικές καινοτομίες των τελευταίων δεκαετιών – το διαδίκτυο, οι τεχνολογίες GPS και smartphone – ξεκίνησαν από κρατικές επενδύσεις. Το μυστικό της πολιτικής στη βιομηχανία, είπε, είχε τις ρίζες της στις αμυντικές δαπάνες και στις στοχευμένες επιδοτήσεις.
Ως απάντηση, η ΕΕ απέκτησε μεγαλύτερη εμμονή από ποτέ με το να παίζει το ίδιο παιχνίδι της βιομηχανικής πολιτικής, εστιάζοντας στους ευρωπαίους «πρωταθλητές». Ωστόσο, καθώς η Ευρώπη προσπαθεί τώρα να οικοδομήσει τη δική της βιομηχανική στρατηγική, της λείπουν σημαντικά εργαλεία. Το παιχνίδι άλλαξε ξανά: Η επόμενη φάση της οικονομικής πολιτικής των ΗΠΑ δεν αφορά στις επιδοτήσεις ή στην ανάπτυξη που καθοδηγείται από το κράτος. Το σχέδιο είναι να σπάσει το μοντέλο σε κομμάτια.
Σιωπή από την Ευρώπη
Κανένας από τους θεσμούς στις Βρυξέλλες δεν έχει συντονισμένα βγει να δηλώσει τη δυσαρέσκεια της Ένωσης και να υπογραμμίσει πως και για τις ΗΠΑ η Ευρώπη είναι ζωτικής σημασίας.
Χειρότερο πάντως από την «αφωνία» των Βρυξελλών είναι το γεγονός πως υπάρχουν φωνές που ζητούν την παράδοση «γης και ύδατος» στις ΗΠΑ σε έναν πρόεδρο που όπως σημειώνουν «δεν μπορεί κανένας να του αντισταθεί».
Η Ευρώπη των 27, παρά τις σημαντικές διαφορές, παραμένει ένα όργανο που δεν έχει ομοιογένεια και το σημαντικότερο δείχνει σήμερα να μην έχει και το σθένος να αντιπαρατεθεί.
«Αγαπώ την Ευρώπη, αλλά όχι την Ευρωπαϊκή Ένωση»
Σε μία τυπική ομιλία, θορυβώδη, επιθετική και με ψευδείς ισχυρισμούς, ο νέος πρόεδρος, εκτός από τη δαμόκλειο σπάθη δασμών που συνεχίζει να περιφέρει, έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες για την οικονομική του πολιτική, λέγοντας ότι θέλει να μειώσει τις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου, τα επιτόκια και τους φόρους.
Η ομιλία του χθες, Πέμπτη (23.01.25) ήταν η πρώτη προς παγκόσμιους επιχειρηματικούς και πολιτικούς ηγέτες, σε μία περίοδο που οι αγορές κάθονται σε «αναμμένα κάρβουνα» σχετικά με τα σχέδιά του για ευρεία επιβολή δασμών σε εισαγόμενα προϊόντα.
Μάλιστα, καθώς ο Ντόναλντ Τραμπ μιλούσε υποχωρούσε το ευρώ έναντι του αμερικανικού δολαρίου.
Πέρα από τα όσα έχει ήδη υπογραμμίσει – και μετατρέψει και σε Προεδρικά διατάγματα – εντύπωση προκάλεσε ο τρόπος με τον οποίο επέλεξε να τοποθετηθεί εκ νέου για την Ευρωπαϊκή Ένωση, την οποία κατηγόρησε για τα επίπεδα φορολογίας και τη γραφειοκρατία, υποστηρίζοντας πως αυτή μεταχειρίζεται άσχημα τις ΗΠΑ, καθιστώντας δύσκολη την εξαγωγή προϊόντων στην Ευρώπη.
Η φράση του Αμερικανού Προέδρου «αγαπώ την Ευρώπη αλλά όχι και την Ευρωπαϊκή Ένωση» έδωσε για τρίτη συνεχή ημέρα το στίγμα των δικών του ΗΠΑ προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της κριτικής που άσκησε για την πολιτική που έχει χαράξει η Ευρωπαϊκή Ένωση, μίλησε για γραφειοκρατία, δίνοντας, μάλιστα, συγκεκριμένα παραδείγματα που αποδεικνύουν τις τοποθετήσεις του.
Όπως είπε, σύμφωνα με το Politico, κάποτε είχε εγκαταλείψει μία επιχειρηματική συμφωνία, καθώς θα χρειαζόταν πολύς χρόνος για να λάβει έγκριση. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στο παράδειγμα της Ιρλανδίας, με τον ίδιο να ζητάει έγκριση για ένα έργο, εγκαταλείποντας, ωστόσο την ιδέα, καθώς όπως του είπαν «θα χρειάζονταν πέντε με έξι χρόνια».
Πηγή: www.newsit.gr