Άρθρο Νίκου Νικολόπουλου, Προέδρου Χριστιανοδημοκρατικού
Κόμματος Ελλάδος
Νίκος Νικολόπουλος: Η Ευρώπη και η Τουρκία: Η υποκρισία της σιωπής.
Η πρόσφατη εμφάνιση του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στα
κατεχόμενα εδάφη της Κύπρου, δεν είναι απλώς μια ακόμη προκλητική ενέργεια. Είναι
ένα σαφές μήνυμα προς την Ευρώπη και τον κόσμο: Η Τουρκία δεν σκοπεύει να
σεβαστεί το διεθνές δίκαιο, ανεξάρτητα από τις καταδικαστικές δηλώσεις.
Και ενώ η Ευρωπαϊκή Ένωση διατηρεί μια επιφανειακή «σταθερή» στάση απέναντι στις
τουρκικές παραβιάσεις, στην πραγματικότητα, επιλέγει τη σιωπηλή συνεργασία με τον
νεο-οθωμανικό αυταρχισμό. Αυτή η διπροσωπία δεν είναι τυχαία. Είναι μέρος μιας
ευρύτερης πολιτικής που θυσιάζει τις αξίες της Ευρώπης στον βωμό των
γεωστρατηγικών συμφερόντων.
Η ΕΕ: Από τις καταδικαστικές αποφάσεις στη πρακτική αδράνεια
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ψηφίσει αμέτρητες καταδικαστικές αποφάσεις κατά
της Τουρκίας: για την εισβολή στην Κύπρο, για τις παραβιάσεις στην ΑΟΖ, για τον
μεταναστευτικό εκβιασμό, για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Κούρδων. Αλλά ποια
είναι η πραγματική αξία αυτών των ψηφισμάτων;
Καμία κυρωτική δράση. Παρά τις επανειλημμένες προκλήσεις, η ΕΕ συνεχίζει να
ανταμείβει την Άγκυρα με χρηματοδοτήσεις (όπως το πακέτο των 6 δισεκατομμυρίων
ευρώ για τους μετανάστες) και διπλωματικές παραχωρήσεις (όπως η αναβάθμιση του
τελωνειακού συμφώνου).
Διπλά στάνταρ. Ενώ η Ρωσία τιμωρήθηκε με σκληρές κυρώσεις για την εισβολή στην
Ουκρανία, η Τουρκία επιβραβεύεται παρά τις παράνομες ενέργειές της. Το 2024, η
ελληνική κυβέρνηση πρωτοστάτησε στην άρση των κυρώσεων κατά της Τουρκίας,
παρόλο που αυτή συνεχίζει να απειλεί την ελληνική και κυπριακή κυριαρχία.
Η Κύπρος: Το ξεχασμένο θύμα της ευρωπαϊκής αδιαφορίας
Το ψευδοκράτος και η νομιμότητα. Κάθε αναγνώριση του ψευδοκράτους ως
«Τουρκοκυπριακού κράτους» είναι παράνομη και καταδικασμένη από τον ΟΗΕ.
Ωστόσο, η ΕΕ επιτρέπει de facto εμπορικές συναλλαγές, τουριστικές πτήσεις και
πολιτικές επαφές, νομιμοποιώντας έμμεσα την κατοχή.
Η δημογραφική καταστροφή. Η Τουρκία έχει εγκαταστήσει εκατοντάδες χιλιάδες
εποίκων στα κατεχόμενα, αλλάζοντας ριζικά το δημογραφικό. Η ΕΕ δεν ασκεί πίεση για
την αποπομπή τους, παρά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Ο πολιτικός ισλαμισμός ως εργαλείο καταπίεσης. Η επιβολή της μαντήλας στα σχολεία
των κατεχομένων δεν είναι θρησκευτικό ζήτημα, αλλά πολιτικό. Είναι μέρος της νεο-
οθωμανικής πολιτικής που στοχεύει στην πλήρη εξάρτηση των Τουρκοκυπρίων από την
Άγκυρα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος: Μοναχικοί αγωνιστές σε ένα αδιάφορο πλαίσιο;
Οι ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις μιλούν για αλληλεγγύη, αλλά:
– Δεν πιέζουν για πραγματικές κυρώσεις στην ΕΕ.
– Δεν απαιτούν δεσμευτικά μέτρα στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο.
– Συμβιβάζονται με μια πολιτική μειοψηφίας, ενώ η Τουρκία προχωρά ατιμώρητη.
Τι πρέπει να γίνει;
1. Σταματήστε την υποκρισία. Η ΕΕ πρέπει να σταματήσει να ανταμείβει την Τουρκία
ενώ αυτή παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.
2. Εφαρμογή κυρώσεων.
– Αποκλεισμός της Τουρκίας από την Τελωνειακή Ένωση.
– Απαγόρευση εξαγωγών όπλων.
– Παγώσιμο των ενταξιακών διαπραγματεύσεων.
3. Υποστήριξη της νομιμότητας.
– Απομόνωση του ψευδοκράτους.
– Πίεση για απομάκρυνση των εποίκων.
Επίλογος: Η σιωπή είναι συνενοχή
Η Ευρώπη δεν μπορεί να ισχυρίζεται ότι προστατεύει τις αξίες της, όταν επιτρέπει στην
Τουρκία να παραβιάζει κάθε διεθνή νόρμα. Δεν υπάρχει «ρεαλιστική πολιτική» που να
δικαιολογεί την υποχώρηση στην τυραννία.
Αν η ΕΕ συνεχίσει να κάνει τα στραβά μάτια, δεν θα είναι απλώς ανίκανη – θα είναι συνένοχη