Η ασάφεια ως εθνική αδυναμία Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, από το βήμα της Βουλής, ομολόγησε ότι «δεν είναι ξεκάθαρο τι θα κάνει το ΝΑΤΟ αν μια χώρα-μέλος δεχτεί επίθεση από άλλο μέλος της Συμμαχίας». Αυτή η δήλωση δεν είναι απλή ρητορική, αλλά επικίνδυνη παραδοχή αδυναμίας, που αφήνει την Ελλάδα εκτεθειμένη ενώπιον της Τουρκικής επιθετικότητας. Το ερώτημα είναι καίριο: Αν ο Μητσοτάκης γνωρίζει αυτή την ασάφεια, γιατί δεν απαιτεί άμεση διευκρίνιση από το ΝΑΤΟ; Γιατί δεν ζητά ρητές εγγυήσεις, ειδικά όταν η Τουρκία απειλεί με πόλεμο, παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και προκαλεί συστηματικά στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο; Το ΝΑΤΟ και η εθνική ασφάλεια: Από την αυτοματοποίηση του Άρθρου 5 στην πραγματική απειλή. Το Άρθρο 5 της Συνθήκης του Βορείου Ατλαντικού προβλέπει «αυτόματη» αμυντική αντίδραση σε περίπτωση επίθεσης εναντίον μέλους. Ωστόσο, η ρητορική του Μητσοτάκη αποκαλύπτει μια τρομακτική πραγματικότητα: Το ΝΑΤΟ δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ εσωτερική σύγκρουση μεταξύ μελών του, και η Τουρκία εκμεταλλεύεται αυτή την ασάφεια. – Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν πιέζει για επίσημη εγγύηση του ΝΑΤΟ έναντι των τουρκικών απειλών; – Γιατί δεν απαιτεί η Αθήνα τη δημόσια καταδίκη της Τουρκίας για τις παραβιάσεις της κυριαρχίας μας; Ο Νίκος Δένδιας είχε δίκιο όταν τόνισε ότι το ΝΑΤΟ «οφείλει να υπερασπίζεται το διεθνές δίκαιο και την εδαφική ακεραιότητα των μελών του»**. Αλλά οι λόγοι χωρίς πράξεις είναι κενή ρητορική. Η Ελλάδα χρειάζεται πραγματικές εγγυήσεις, όχι αόριστες διαβεβαιώσεις. ReArm EU: Εθνική προδοσία σε εξέλιξη; Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «ReArm EU» προβλέπει δανειοδοτήσεις για την ενίσχυση της αμυντικής βιομηχανίας των κρατών-μελών. Η συμπερίληψη της Τουρκίας σε αυτό το πρόγραμμα θα ήταν εθνική καταστροφή, καθώς: 1. Θα ενίσχυε τον τουρκικό στρατό, που απειλεί καθημερινά την Ελλάδα (αιθέριο, θαλάσσιο, κυριαρχικά δικαιώματα). 2. Θα νομιμοποιούσε την Τουρκία ως «σύμμαχο», ενώ παραβιάζει κάθε αρχή του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. 3. Θα χρηματοδοτούσε τον επανεξοπλισμό ενός εχθρού, που απειλεί ακόμη και με στρατιωτική επέμβαση (βλ. απειλές για το καλώδιο Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ). Ο Μητσοτάκης βρίσκεται σε ιστορικό σταυροδρόμι: – Αν επιτρέψει την ένταξη της Τουρκίας, θα εγγράψει στην ιστορία την υποτέλεια της Ελλάδας. – Αν αντισταθεί, μπορεί να γράψει μια νέα σελίδα **εθνικής υπεράσπισης. Γεραπετρίτης: Η «μυστική διπλωματία» που ενισχύει τον εχθρό Ο Γεώργιος Γεραπετρίτης, υπουργός Εξωτερικών, συνεχίζει την πολιτική «μυστικών επαφών» με τον Τούρκο ομόλογό του, Χακάν Φιντάν. Ωστόσο, αυτές οι διαπραγματεύσεις: – Δεν έχουν αποφέρει αποτελέσματα, παρά μόνο αύξηση της τουρκικής επιθετικότητας. – Δημιουργούν ψευδαισθήσεις «καλής γειτονίας», ενώ η Άγκυρα προετοιμάζει νέες προκλήσεις. Η Τουρκία δεν κατευνάζεται με διαπραγματεύσεις – ενισχύεται. Οι απειλές για τον Αιγαίο, η στρατιωτική παρουσία στα νησιά και οι διεκδικήσεις για «γαλάζιες πατρίδες» **δεν είναι θέματα διαπραγμάτευσης, αλλά εθνικής ασφάλειας. Συμπέρασμα: Απαίτηση για εθνική αξιοπρέπεια Ο ελληνικός λαός και οι Ένοπλες Δυνάμεις **δεν μπορούν να βασίζονται σε ασαφείς υποσχέσεις. Απαιτούν: 1. Άμεσες διαβεβαιώσεις από το ΝΑΤΟ ότι η Τουρκία δεν μπορεί να επιτεθεί χωρίς συνέπειες. 2. Απόρριψη της Τουρκίας από το «ReArm EU» – κανένας ευρωπαϊκός φόρος δεν πρέπει να χρηματοδοτεί τον εχθρό μας. 3. Διακοπή των μυστικών διαπραγματεύσεων που εξυπηρετούν μόνο την Άγκυρα. Η Ελλάδα δεν είναι διαπραγματεύσιμη. – Αν ο Μητσοτάκης συνεχίσει τον κατευνασμό, θα μπει στην ιστορία ως ο ηγέτης που παράδωσε τα εθνικά συμφέροντα. – Αν αντιδράσει, μπορεί να γράψει μια νέα σελίδα **εθνικής αντοχής. Ο χρόνος λιγοστεύει. Η αδιαφορία είναι προδοσία. Η Ελλάδα αξίζει ηγεσίες που θα της σταθούν ψηλά – όχι πολιτικούς που θα την υποβαθμίσουν στην ιστορία.